Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisinde en altta zorunlu ihtiyaçlar vardır. Bunlar; yeme, içme, giyinme, barınma, eğitim ve sağlıktır. Bu ihtiyaçlar temel insan hakkıdır. Bunun içinde çalışma yaşındaki insanlara iş bulmak, iş alanı oluşturmak kamunun görevidir. Bulamıyorsa ödemelidir. Ülkemizde çalışma yaşlarında olanların % 40’ına istihdam sağlanabildiği istatistiklerde mevcuttur. Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisinde ikinci kademe insanın sosyal varlık olmasına yöneliktir. Bunlar; dışarda yemek yiyebilmek, çay, kahve vs içebilmek, eğlenebilmek, tatil yapabilmektir. Bu asgari refah seviyesidir. Üçüncü kademe ise ev, araba alabilmesi, yüksek kaliteli tatil yapabilmesi, entelektüel ihtiyaçlarını karşılayabilmesidir (bu kademe gerçek refah seviyesidir, orta direk olarak adlandırılan kesim bu kademede olanlardır, İngilizce tabiri; in the middle of the street). 4. seviye zenginlik seviyesi, 5. seviye aristokratik seviyedir (en az 5 nesil zenginlik, köklü zenginlik seviyesidir, ülkemizde hiç olmamıştır). Sosyal piramitte 1. ve 2. Seviye % 15 ve altı, üçüncü seviye % 70 ve üstü, 4. seviye % 15 ve altı idealdir. Tüm gelişmiş ve refah düzeyi yüksek ülkeler ideale yaklaşmaya çalışan ülkelerdir. Gelişmişlik düzeyiyle refah seviyesi doğrudan ilişkilidir ve refah seviyesi gelişmişlik düzeyinin bir göstergesidir
